Brak płynności finansowej może doprowadzić do ogłoszenia upadłości przedsiębiorstwa nawet wtedy, kiedy wszystkie inne wskaźniki opisujące kondycję finansową jednostki osiągają wysoki poziom. Jest to syndrom określany mianem bogatego bankruta.. W każdym przedsiębiorstwie może dojść do okresowej utraty płynności, co nie zawsze jest niebezpieczne dla podmiotu gospodarczego. O problemie można mówić wówczas, gdy jest on następstwem narastających problemów finansowych jednostki, co w połączeniu z niemożliwym dostępem do zewnętrznych źródeł finansowania może oznaczać początek kryzysu w przedsiębiorstwie.
Jednak należy zauważyć, iż utrzymywanie przez przedsiębiorstwa wysokiej płynności finansowej może doprowadzić do zmniejszenia rentowności na skutek zamrożenia części kapitału w składnikach aktywów obrotowych. Należy określić nadrzędny cel zarządzania przedsiębiorstwem, który będzie stanowił wyznacznik sposobu organizacji wszelkich aspektów jego działalności. W literaturze przedmiotu oraz w praktyce, przyjmuje się że głównym celem prawidłowego zarządzania przedsiębiorstwem jest maksymalizacja wartości kapitału własnego. Zaletą takiego podejścia jest jasne określenie kierunku, w którym zmierza działalność oraz kryteria oceny decyzji podejmowanych przez jego organy.
Zarządzanie pieniężnymi środkami jest warunkiem utrzymania się i rozwoju przedsiębiorstwa i jednym z głównych źródeł wzrostu jego wartości. Brak organizacji obrotu pieniądza może wywołać wiele negatywnych skutków, takich jak wzrost kosztów stałych, brak kontroli nad kosztami zmiennymi albo wzrost cyklu należności. Zarządzanie środkami pieniężnymi wpływa na płynność finansową jednostki, która jest podstawowym kryterium oceny kondycji finansowej instytucji finansowych, stanowiących ewentualne źródło kapitału dla przedsiębiorstwa. Fundamentem rozwoju przedsiębiorstwa w warunkach gospodarki rynkowej jest efektywna alokacja kapitału pozyskanego, oraz zarządzanie płynnością finansową, gdzie te czynniki zapewniają utrzymanie zdolności przedsiębiorstwa do spłaty bieżących zobowiązań.
Płynność finansową bezpośrednio określa z jednej strony wielkość gotówki, która jest w dyspozycji podmiotu gospodarczego oraz z drugiej, wielkość wydatków które wynikają z konieczności zobowiązań płatniczych. Najważniejszym czynnikiem kształtującym płynność jest wielkość sprzedaży wyrobów i usług, która jest podstawowym źródłem wpływów gotówki. Należy również zauważyć, iż sam fakt sprzedaży nie łączy się z wpływem gotówki do przedsiębiorstwa, dlatego że stosowane jest powszechnie odraczanie płatności. Można nazwać to sprzedażą na kredyt. W takiej sytuacji po sprzedaży wyrobów powstają u sprzedającego należności z tytułu dostaw. Zrównanie wartości nastąpi dopiero po faktycznej zapłacie przez odbiorcę. Im wyższa jest kwota tych należności, tym mniejsze są wpływy z tytułu sprzedaży i odwrotnie. Bardzo ważnym aspektem jest okres, po którym następuje zapłata za otrzymane wyroby. Im dłuższy jest okres kredytowania, tym większe są rozmiary należności. Poprzez skracanie okresu spłaty można spowodować odwrotny skutek – pomniejszenie poziomu należności przy jednoczesnym wzroście zasobów gotówkowych przedsiębiorstwa. Okres ten jest ustalany w umowie sprzedaży wyrobu. Dostawcy często podchodzą do tego bardzo elastycznie wyznaczając terminy płatności - traktują je jako ważny instrument w pozyskiwaniu odbiorców na swoje produkty. Poprzez wydłużenie terminu płatności w porównaniu do konkurencji przedsiębiorstwa uzyskują przewagę konkurencyjną.