Stosuje się przy tym trzy metody: porównawczą, przyczynową oraz wskaźnikową.
W metodzie porównawczej dokonuje się porównania w wymiarze czasu, przestrzeni i ze wzorem. Od tej metody rozpoczyna się budowanie oceny kondycji finansowej, a na jej rezultatach dokonuje się analizy przyczynowej. Analizę w czasie dokonuje się dzięki porównaniu danych przedstawionych w roku obecnym i poprzednim w sprawozdaniu finansowym. Na podstawie tych danych można porównać zmiany, które zaszły w tym czasie. Następnie przeprowadza się analizę w przestrzeni, która jest uzupełnieniem analizy w czasie. Analiza ta polega na zestawieniu kategorii finansowych osiągniętych w przedsiębiorstwie z konkurencyjną firmą w tej samej przestrzeni (tzn. działającym w tej samej branży). Ostatnim rodzajem oceny kondycji finansowej przedsiębiorstwa poprzez analizę porównawczą jest zestawienie przedsiębiorstwa ze wzorem. Analiza ta polega na zestawieniu osiągniętych w danym czasie wyników przedsiębiorstwa z wynikami uważanymi za pożądane. Należą do nich m.in.: warunki, jakie należy spełnić, by w ocenie banku uzyskać kredyt.
Kolejnym etapem budowania oceny kondycji finansowej przedsiębiorstwa jest analiza przyczynowa. Pozwala ona na ujawnienie przyczyn zachowywania się określonych kategorii finansowych. Analiza przyczynowa polega na zauważeniu związków przyczynowo – skutkowych i innych relacji, jakie zachodzą pomiędzy badanymi kategoriami. Należy odszukać czynnik wpływający na badaną kategorię oraz wyznaczenie siły jego oddziaływania.
Trzecią metodą oceny kondycji finansowej przedsiębiorstwa jest analiza wskaźnikowa, którą stosuje się za pomocą różnych wskaźników wyznaczanych przy pomocy danych ze sprawozdań. W zależności od zainteresowania poszczególnych odbiorców i ich potrzeb wykorzystuje się ograniczony zakres wskaźników. Najbardziej rozbudowany zakres wskaźników wykorzystywany jest przez menedżerów, gdyż to oni podejmują wiele różnorodnych decyzji odnoszących się do sprawnego funkcjonowania przedsiębiorstwa. Najczęściej wykorzystują oni płynność finansową, czyli zdolność firmy do terminowego regulowania bieżących zobowiązań oraz rentowność, czyli odzwierciedlenie w syntetycznej formie efektywności gospodarowania w przedsiębiorstwie.
Finansowe skutki zarządzania przedsiębiorstwem można odnaleźć w sprawozdaniu finansowym, zawierającym określony zbiór informacji o majątku firmy i źródłach jego finansowania, korzyściach ekonomicznych, jakie przedsiębiorstwo uzyskało w danym roku sprawozdawczym, a także o stanie i ruchu środków finansowych w danym roku obrotowym. Poza wymienionymi elementami prawidłowo sporządzone, pełne sprawozdanie finansowe powinno zawierać także informację dodatkową, zawierającą objaśnienia danych liczbowych podanych w bilansie, sprawozdaniu o zmianach w kapitałach własnych, rachunku zysków i strat, rachunku przepływów pieniężnych.