Rozwój osobisty człowieka
Każdy z nas powiada niesamowite zdolności do rozwijania różnych umiejętności. W procesie rozwoju technologii i ewolucji człowieka mamy niesamowite możliwości rozwoju. Czy więc jest rozwój osobisty. Z pewnością jest związany z przełamywaniem wszelkich barier, które ograniczają człowieka. Często osadzone są one w podświadomości. Ich wyeliminowanie lub zredukowanie przyczynia się do wzrostu efektywności działań. Metody służące szeroko pojmowanemu rozwojowi stały się widocznym i ważnym elementem zarówno życia zawodowego i prywatnego. Zaliczyć się do nich m.in. psychoterapię, szkolenia na stanowisku pracy, w tym coaching, mentoring, jak również poza miejscem zatrudnienia. Nie jest to wyliczenie zamknięte. Przyjęta metoda musi odpowiadać celowi rozwoju. W każdym przypadku będzie ona inna. Zastosowane rozwiązania ukierunkowane są na zmianę podejścia jednostki do otaczającego ją świata, funkcjonowanie emocjonalne, poznawcze i społeczne obejmujące relacje interpersonalne. Rozwój osobisty sprzyja osiągnięciu pełni człowieczeństwa na drodze samorealizacji poprzez dążenie do realizacji obranego celu. Jest najpełniejszy, gdy jego kierunek jest zgodny z tym, co daną jednostkę interesuje. Ważnym pojęciem korespondującym z rozwojem osobistym jest samoświadomość, czyli rozumienie pojawiających się myśli, nawyków, zachowań. Poddawanie się refleksji w kontekście własnego funkcjonowania to pierwszy etap dążenia do potrzebnych zmian. Refleksyjność człowieka rozwija się wraz z dokonywaniem postępów i zyskiwaniu wiedzy na temat przyczyn własnych działań. Samoświadomość to umiejętność pozwalająca na wgląd, czyli stawianie pytań dotyczących samego siebie i odnajdywanie odpowiedzi.
Psychologowie od dawna poszukują odpowiedzi na pytanie, dlaczego jedni ludzie lepiej niż inni radzą sobie w szkole, w pracy czy generalnie w życiu. Z reguły przyczyn sukcesów bądź porażek upatrują w różnym poziomie inteligencji, cechach osobowości lub wpływach środowiskowych. Innego zdania jest R. Sternberg – twórca teorii inteligencji sprzyjającej powodzeniu życiowemu. Jego zdaniem sukces w życiu ułatwiają czynniki inne niż tradycyjnie ujmowana inteligencja. Autor rozszerza jej definicję i postuluje, że przyjęciu społecznych kryteriów sukcesu (np. oceny szkolne, dochody) musi towarzyszyć respektowanie kryteriów osobistych, tzn. typowych wyłącznie dla danego człowieka. R. Sternberg uważa, że jednostki odnoszące sukces wykorzystują różne zdolności, a sposób korzystania z nich dostosowany jest do danych okoliczności (wpisuje się w szerszy kontekst). Ważna jest również wielokierunkowość wykorzystania i przemodelowanie posiadanych sprawności tak, aby w jak najlepszy sposób wykorzystać je, gdy zajedzie taka potrzeba. Nie bez znaczenia jest również gotowość zmiany otoczenia na lepsze. Zatem autor ten w swojej koncepcji eksponuje fluktuacyjność i adaptacyjność jako zasoby sprzyjające powodzeniu życiowemu.[1]
[1] D.Becker-Pestka, Rozwój osobisty i zawodowy – wybrane problemy teorii i praktyki, Exante, Wrocław 2017